Graag stel ik, Anita Stork, ons gezin voor.
Deze website is gebouwd ten behoeve van Stichting Dolfijntherapie Damian. Mijn zoon Damian is nu 6 jaar en heeft een aan autisme verwante contactstoornis. Ook wel Pervasieve ontwikkelingsstoornis genoemd. De officiële diagnose luidt - sinds mei 2007 - PDD-NOS (pdd-nos.nl), wat staat voor Pervasive Development Disorder Not Otherwise Specified. Zijn fonologische (wiki:fonologie) vaardigheden liggen nog steeds op het niveau van een tweejarige. De afgelopen 2,5 jaar heeft geen verbetering gebracht. Om de kans op vooruitgang te vergroten, hebben mijn man Marco en ik een beslissing genomen. Damian kan in september van dit jaar een tweemaal vijfdaagse 'dolfijn ondersteunende therapie' volgen bij het Curaçao Dolphin Therapy & Research Center (cdtc.an). Daarvoor is veel geld nodig.
Over Damian
Onze oudste zoon, Damian, is geboren op 24 februari 2001 in het Spaarne Ziekenhuis te Haarlem. Omdat hij al snel een gele kleur kreeg, mochten we pas na een week naar huis. Wij dachten aanvankelijk, net als het consultatiebureau, dat hij zich normaal ontwikkelde. Het enige wat opviel, was dat Damian heel lief, zoet en rustig was. Meestal viel hij lekker in de armen van zijn mama in slaap en werd hij daarna in zijn bedje gelegd. Als dit niet lukte, dan lag hij heel zielig te huilen. Alleen in slaap vallen, is vanaf het begin moeilijk geweest.
Maar er was meer. Echt brabbelen heeft Damian nooit gedaan. Ook dat schaterlachen, wat kleintjes wel doen, deed hij niet. Met praten was hij gewoon wat laat, dachten we eerst. Toen Damian met 2,5 jaar nog steeds maar een paar woordjes kon zeggen, hebben we de stap naar het medisch circuit gemaakt. Zijn gehoor bleek uitstekend en zijn taalbegrip op niveau, maar zijn spraak was achtergebleven. Het advies: logopedie. In januari 2004 zijn we hiermee begonnen, na een poos op de wachtlijst te hebben gestaan. Damian bleek erg leergierig en leerde weer woordjes bij. Toch ging het niet zo snel als de logopediste had verwacht. Om die reden moesten we opnieuw onderzoeken laten doen.
Damian kreeg, volgens het sensorische integratieprogramma, kinderfysiotherapie. De kinderfysiotherapeut had vanaf de eerste keer dat ze onze zoon zag, het idee dat er meer aan de hand was. Marco en ik moesten een uitgebreide vragenlijst invullen, waarbij het ging over prikkelverwerking bij kinderen. Mag je je kind knuffelen? 'Wij wel', antwoordden we. Maakt hij oogcontact? Ons antwoord: 'Soms kijkt hij je juist heel erg aan. Maar vaak ook niet.' Eigenlijk hadden wij hierop nooit zo gelet. Damian was immers nog klein. De vragen leken te gaan over autisten. 'Nou, dat is hij gelukkig niet', zeiden we. Toen we samen met de kinderfysiotherapeut de vragenlijst doornamen en dit vertelden, reageerde zij alert. Hoe weet je dit zo zeker? Is Damian hier op getest? Dit moesten we ontkennen.
Na een paar maanden van behandeling gaf de kinderfysiotherapeut aan, dat zij wilde dat Damian een psychologische test kreeg. Toen heb ik gevraagd of zij soms dacht aan autisme. Dit bleek zo te zijn. In de tussentijd waren we zelf ook oplettender naar Damian gaan kijken. Informatie op het internet, maakte duidelijk dat er toch wel kenmerken overeenkwamen. In december 2004 hadden de eerste testen plaats. We kregen bezoek van twee dames van het spraak-taalteam van de Koninklijke Effatha Guyot Groep (effathaguyot.nl). Dat is een organisatie voor onderwijs, zorg en dienstverlening aan doven, slechthorenden en mensen met ernstige spraak-taalmoeilijkheden. Er bleek inderdaad sprake van een aan autisme verwante stoornis, welke werd nog niet helemaal duidelijk. Vooral, omdat Damian toen nog geen vier jaar was. Hij had wel een duidelijke spraak- en planningstoornis. Zijn spraak zat op het niveau van een tweejarige. Deze constateringen waren wel schrikken. Gelukkig was zijn taalbegrip goed.
In maart 2005 ging Damian naar de basisschool, De Ark in Nieuw-Vennep. Hij moest vreselijk wennen. Onze zoon wordt slecht verstaan en daarom niet begrepen. Ook begreep Damian zelf dingen niet, zoals verschillende opdrachten. Zo moesten de leerlingen op een ochtend zichzelf schilderen. Op hun tafeltje lagen kwasten, verf en papier. Damian raakte helemaal in paniek. Jezelf schilderen met je mooie kleren aan… En hoe moet je in bad op school? Alle andere kinderen begonnen te schilderen op het papier en uiteindelijk deed Damian dit ook. Maar hij dacht daarbij heel ongehoorzaam te zijn en slecht te hebben geluisterd. Dankzij leerlinggebonden financiering (De Rugzak) (oudersenrugzak.nl) ging het op school beter, maar ook voor ons werd steeds duidelijker dat Damian anders was dan de andere kinderen in zijn klas.
Een lang gekoesterde wens van Damian en zijn ouders kwam uit op 7 juli 2005. Hij kreeg een broertje, Dylan Davey. Doordat hij net voor de zomervakantie geboren is, kon Damian een lange periode wennen aan de nieuwe situatie in huis. Na de zomervakantie ging hij met tegenzin weer naar school. Vriendjes had hij niet. Nog steeds kreeg Damian wekelijks logopedie en boekte hij weinig vooruitgang. Desondanks ging hij vorig jaar over naar groep 2. Hierin, en bij een andere juf, voelde hij zich meer op zijn plaats. Uiteindelijk hebben we in dit schooljaar, op verzoek van de school, Damian opnieuw laten testen. In mei luidde de diagnose: PDD-NOS.
Juist in groep 3, met het leren lezen, is spraak heel belangrijk. Wij gunnen onze zoon een goed leven, met een eigen plek in deze maatschappij. Daarom moet er volgens ons iets anders gebeuren. Via televisie en tijdschriften hadden we wel eens gehoord over dolfijntherapie. Zeer geschikt voor kinderen met autisme of het syndroom van Down. Op een gegeven moment zeiden we tegen elkaar: 'Dat is wat voor Damian.' Na veel informatie verzamelen, besloten we de gok te wagen. In september kan Damian naar het Curaçao Dolphin Therapy & Research Center. Een unieke kans.
Dagboek 2007
Mei 2007
Woensdag 16 mei
Vanmiddag hebben we gehoord dat Damian echt PDD-NOS heeft. Ook hoorde we dat zijn fonologische spraak en planning de laatste 2,5 jaar niet vooruit is gegaan. De PPD-NOS was eigenlijk wel al duidelijk en dat wisten we. Maar vooral het laatste was echt schrikken. Natuurlijk horen we zelf ook dat zijn spraak niet zo is als bij een andere zesjarige. Toch hadden we gedacht en natuurlijk vooral heel erg gehoopt dat Damian toch in ieder geval iets vooruit was gegaan. Maar gewoon niks, best schokkend!!
Wat nu…
De volgende dag wist ik, Anita, het al. We moeten hem met dolfijnen laten zwemmen. Ik zei ook Marc weet je nog toen op de tv die kinderen. Zo is het idee geboren! Waar een slapeloze nacht al niet goed voor is!
Deze maand was het zoeken, zoeken en nog eens zoeken op internet. Het liet ons niet meer los. Vooral niet meer nadat we de verhalen hebben gelezen van andere ouders en daar informatie vonden over de resultaten. We worden steeds enthousiaster en we weten het zeker. Als er iets kan helpen, dan is het deze therapie!!
Juni 2007
Zondagavond 3 juni
We hebben Damian aangemeld. Voor de zoveelste avond hadden Marc en ik weer zitten lezen en zoeken op internet. Zullen we maar aanmelden…
En ja alles ingevuld en een mail gestuurd naar HYPERLINK "http://www.dolfijnetherapie.nl" www.dolfijnetherapie.nl. Spannend!
Maandagochtend 4 juni
Ik heb gebeld met de contactpersoon van de stichting, Mireille Verhoof. Een hele aardige en enthousiaste vrouw. Nu blijkt als je, je aanmeld kom je op een wachtlijst en over 4 á 5 jaar is Damian dan aan de beurt. De stichting zoekt dan sponsors en als er voldoende geld is mag er elke keer een kind naar de therapie. Ook vertelde zij over de mogelijkheden om eerder te gaan. En voor ons staat vast dat dit moet. Zoveel jaar wachten vinden we echt te lang dat is zeker. Er moet nu iets gebeuren. In november bleek er geen plek in het therapiecentrum (cdtc) op Curacao. Ook oktober is vol, wat nu? Nu beginnen we toch te twijfelen. Moeten we het allemaal wel doen? Dylan, ons tweede kindje, is nog klein. 07-07-07 wordt hij pas twee jaar en Damian zegt zelf : op vakantie zonder opa en oma echt niet. Doordat we natuurlijk veel zoek werk deden, werd Damian nieuwsgierig. We hebben tegen hem gezegd dat we misschien een keer op ”vakantie” gaan en wel naar Curaçao.
Tsja, wat is wijsheid? Het gaat om zo vreselijk veel geld. Ongeveer € 12.000,-
Donderdag 21 juni
We wagen een laatste gok. Is er in september plek?
Zaterdag 23 juni
We krijgen we het verlossende antwoord. Yes, er is plek horen we. We gaan dus al heel snel! Oh jee….er moet nog zoveel gebeuren en hoe krijgen we het geld zo snel bij elkaar.
Het volgende probleem komt echter alweer. Je mag niet zomaar geld inzamelen. Je moet hiervoor een stichting oprichten. Waar zijn we aan begonnen !??
Maandag 25 juni
Marc en ik gaan naar de notaris voor informatie. Het blijkt inderdaad nodig om een stichting op te richten. Oké! Gelukkig wil notaris Sengers ons helpen. Wij zijn echt leken en weten hier niks van. We gaan meteen aan de slag. We richten een bestuur op, maken een doels omschrijving en dan kan alles terug naar de notaris. Afwachten maar.
Juli 2007
Woensdag 4 juli
We hebben de officiële aanvraag met vragenlijsten gefaxed naar Curaçao. Nu maar hopen dat Damian ook werkelijk in aanmerking komt!
We zijn ook in contact gekomen met Rob van Ruiten van rj printing . Bas een collega van Rob gaat de website voor ons bouwen ,echt gaaf !!
Maandag 9 juli
De stichting is officieel opgericht! Stichting Dolfijntherapie Damian. Whow!
Nu op zoek naar donateurs.
Ook is vandaag de website de lucht ingegaan. We zijn online. HYPERLINK "http://www.stichtingdolfijntherapiedamian.nl" www.stichtingdolfijntherapiedamian.nl
Wat geweldig dat zoveel mensen belangeloos zoveel voor ons willen doen. Vanavond heeft Marc het therapiecentrum gebeld of er al 100% zekerheid is dat Damian de therapie mag volgen. Na zoveel werk, de stichting is al officieel, de website online, het zal ons toch niet gebeuren…
. Yes, yes, yes, we hebben groen licht. Geen enkel probleem. Damian komt in aanmerking voor therapie. Wat zijn we blij! Het enige wat meteen door me hoofd schiet, wat erg eigenlijk dat ons kind aan alle criteria voldoet om deel te mogen te nemen. Gelukkig is dit snel over en zijn we vooral blij. We gaan ervoor!
Dinsdag 10 juli
Damian heeft vanavond een badtas van ”Spetter” de Dolfijn van ons gekregen en toen hebben we verteld dat we echt op reis gaan naar Curaçao en dat hij daar naar een “dolfijneschool” gaat voor therapie. Damian is er ontdaan van en heeft de tranen in zijn ogen. Dat we dit voor hem gedaan hebben. Hij vind het geweldig, zegt hij steeds. In de reisboeken heeft Damian dolfijnen gezien en meteen zei hij: dat hij dit wilde doen op “vakantie” .Tsja….
Het blijft spannend, want het lukt maar niet om een goed onderkomen te vinden op Curaçao.
De enige plek in de buurt is het hotel waar we 1,5 week kunnen zitten en dan moeten we verkassen voor twee nachten. Slechte optie vinden wij. Veel te veel onrust voor Damian en wat een gedoe.
Donderdag 19 juli
Na veel gebel en gemail naar oa. Curaçao blijkt er toch nog plek in een mooi maar erg duur hotel naast het CDTC. Na bemiddeling van het CDTC is het donderdagavond om 22.15 uur definitief. We hebben een mooi onderkomen! Heel mooi zelfs, op loopafstand van het CDTC. Gelukkig hoeven we niet elke dag met een auto. Dit was voor mij een hele slechte optie, in en uit de auto en mijn rolstoel erin en eruit. Wat een toestand en het kost veel energie, te veel!
We zijn druk met de stichting. ’s Avonds zijn we collectebussen aan het beplakken die in allerlei winkels komen te staan. We blijven zoeken, rekenen en denken hoe we het geld bij elkaar moeten krijgen.
Zaterdag 21 juli
We zijn op de foto gegaan voor de krant. Foto’s door een echte fotograaf. Dit vind Damian erg spannend. De komende week besteden de kranten van de Holland Combinatie oa. het Witte Weekblad aandacht aan onze stichting. Damian vind het geweldig om in zoveel kranten te komen. Hij heeft al zo vaak aan Marc gevraagd of er een foto van hem in papa “zijn” krant mag. Nu gaat het gebeuren.
28 augustus
Door de zomervakantie is het dagboek een aantal weken niet bijgehouden. Nu in het kort wat er de afgelopen tijd is gebeurt.
Woensdag 25 juli
Vandaag is de advertorial over de stichting geplaatst in het Witte Weekblad in een oplage van 82 edities.
Augustus 2007
Zaterdag 4 augustus
Ongelofelijk, opeens komst er ook geld op de rekening van totaal onbekende mensen…
Heel bijzonder dat er mensen zijn die Damian en of ons totaal niet kennen, maar toch geld overmaken. Wat we ook heel leuk vinden is dag er mailtjes binnen komen van mensen die de advertorial hebben gelezen of via via op de website hebben gekeken. Zo krijgen we reacties van mensen die hun herkennen in Damian zijn verhaal of iemand kennen die de therapie gevolgd heeft.
Zaterdag 19 augustus
Wat zijn er veel meelevende mensen die ons helpen. Veel onbekende mensen, familieleden, vrienden en bekenden!!! IEDEREEN ENORM BEDANKT!!! Echt onverstelbaar dat er zoveel mensen zijn die ons helpen zodat wij ons niet diep in de schulden hoeven te steken.
De afgelopen weken hebben we nog inkopen gedaan voor de reis. Lekker geprofiteerd van de uitverkoop. Verassingen gekocht voor in het vliegtuig en voor op het strand en bij het zwembad. Hier vast veel goedkoper dan op Curaçao.
Zaterdag 25 augustus
Deze week is de advertorial nogmaals geplaatst in het Witte Weekblad editie Haarlemmermeer en de Bollenstreek. Ook stond er in de nieuwsbrief bij Damian op school een stukje over de stichting en in het Kerkeblad. Vooral op school worden Marc en ik er nu veel op aangesproken. Over het algemeen krijgen we hele leuke en aardige reacties! Aan het bezoekersaantal van de website kunnen we nu ook zien dat er opeens weer meer bezoekers zijn. En er komen ook opnieuw weer giften binnen. Het is jammer dat op de afschriften alleen namen staan, want zo kun je lang niet iedereen persoonlijk of via een kaartje bedanken. Van heel veel gulle gevers weten we echt niet wie ze zijn…. Maar mocht u dit lezen. HEEL ERG VEEL DANK!!!
September 2007
Zaterdag 1 september
Vandaag precies nog twee weken en dan vertrekken we… Spannend hoor! Gisteren op het schoolplein hoorde ik een heel lief verhaal. Een oud-klasgenootje van Damian, Naomi Verkerk en haar broer verkopen cake voor Damian. Ze hebben samen al 23 cakes gebakken en verkocht! Ongelooflijk….De cake is populair want er word inmiddels al op verzoek voor een 2e of 3e keer gebakken voor dezelfde persoon.
Zaterdag 9 september
Het aftellen is nu echt begonnen ...nog maar een week. Damian weet dat hij nog maar een week naar school moet en dat we dan vertrekken. Zelf word hij ook soms aangesproken door mensen. Hij kan er weinig mee.Hij weet dat we gaan , maar verder gaat er ook veel lang hem heen. We zijn met Damian naar Schiphol geweest. We hebben laten zien waar we inchecken, waar we onze koffers inleveren en waar we door de douane gaan. Hij wilde het graag allemaal nog een tweede keer uitgelegd krijgen.Hij wilde alles precies weten. Toen was het goed en vond hij het tijd voor een patatje.
Doordat het buiten een stuk frisser is geworden hebben we de meeste zomerkleding alvast in de koffers gedaan. Scheelt ons de laatste week heel veel werk.
Deze week kregen we een ongelofelijke gift van een voor ons totaal onbekende meneer. Hij mailde ons of we ons streef bedrag al hadden bereikt. Ons antwoord was nee, nog niet.Helaas. Een paar dagen later kregen wij zijn gift.
Wat we me zo bezig houd is, hoe komt iemand er nou toe om een,voor vele, totaal onbekende 6 jarige dit te geven??? Zo is het eigenlijk bij de meeste giften. De meeste komen van mensen die wij niet kennen, of die wij niet denken te kennen.
Het is echt hartverwarmend !!! En dat in een tijd waarvan iedereen zegt dat niemand iets voor een ander over heeft.
Nou wij weten wel beter !!!!
Waar we erg blij dat opa en oma Nijeboer mee gaan naar Curacao. Vooral Marc zag er erg tegen op om met ons vieren de reis te maken. Dylan is nog maar een peutertje, van Damian weten we niet hoe hij op de reis reageert en ik in m'n rolstoel en alle bagage...hij vond het een hele onderneming! Ik zelf ook hoor ! Dat ze mee wilde,maakt de beslissing om te gaan veel makkelijker voor ons. Voor Dylan is het fijn dat hij nu niet elke dag de hele therapie met ons mee hoeft,maar evt. later kan komen met opa en oma Nijeboer.
Wij zijn ze erg dankbaar dat ze dit voor ons willen doen , ondanks dat het ze zoveel geld kost! Dylan snapt het allemaal nog niet,maar Damian vind het geweldig dat opa en oma mee reizen. Zelf had hij in het begin al gezegd, niet zo lang zonder hen te kunnen, hij zou opa en oma dan zo erg missen! Gelukkig hoeft dit nu ook niet!
Als alles goed gaat zijn we de komende twee weken via dit dagboek te volgen.Wij zullen onze belevenissen doormailen of faxen naar Nederland en dan word het voor ons op deze site gezet.
Dus iedereen die benieuwd is hoe het met Damian gaat ,moet hier af en toe een kijkje nemen....
Zondag 16 september
De reis van gisteren is goed gegaan! Damian vond het allemaal erg spannend. Zo spannend zelfs dat hij bijna niks heeft gegeten. Dylan heeft tijdens de vlucht bijna 2 uur geslapen. Hij was ook zo moe,dat was erg lekker. Om 15.58 uur zijn we geland op curacao. In Nederland was het toen al 21.58 uur. We zijn een 1/2 uur telaat vertrokken, maar toch volgens de verwachte aankomst tijd geland. Op het vliegveld duurde alles erg lang. We miste een tas bagage,deze blijkt op Bonaire te staan.
Rond 18.00 uur waren we op ons resort(hotel). Mooie ruime kamers. De kamer van oma en opa Nijeboer kunen we binnen via een tussen deur.Gezellig !! Rond 20.00 uur lag Dylan eindelijk in bed. En bij negenen sliepen we allemaal. Wat een lange dag. We vertrokken s'morgens om 8.30 uur naar Schiphol en lagen dus Nederlandse tijd om 3.00 uur in bed.(6 uur tijd verschil) Na een paar uur geslapen te hebben was Dylan al om 3.30 uur al wakker en riep ons....niet veel later was Damian ook al wakker. Help, het is hier nog middennacht. Om 4.00 uur zaten we met zijn 4en op ons riante balkon naar het kabbelende water te luisteren terwijl het nog pikkedonker was.
Vanaf ons balkon kijken we uit op het Sea aquarium en zien haaien, DOLFIJNEN en zeeleeuwen zwemmen. Om 6.15 uur zijn we gaan wandelen.Het werd toen al een beetje licht. We zijn naar het Sea aquarium gewandeld en hebben gekeken waar Damian morgen therapie krijgt. Damian wilde vandaag van alles zien en vooral zwemmen. Om 8.15 uur zijn we met zijn 6en naar het strand gegaan. Damian heeft heerlijk gezwommen en gespeeld. Dylan moest eerst nog wat wennen maar later vond hij het ook lekker. S'middags hebben de jongens heerlijk ruim 3 uur geslapen en ikzelf ook. Daarna hebben we opnieuw gezwommen in de zee. Daar kreeg Damian al buikpijn en eenmaal in onze kamer kreeg hij steeds meer pijn en ging ook overgeven. Echt zielig!!! Hopelijk komt het door de reis en vermoeidheid en is hij niet ziek! Om 20.15 lag hij "al" heerlijk te slapen en nu maar hopen op een langere nacht dan afgelopen nacht! Morgen om 10.30 uur heeft Damian zijn eerste therapie. Erg spannend!
Maandag 17 september
Het bleef spannend tot het laatse moment of Damian wel aan de therapie zou kunnen deelnemen.'s Avonds en 's nachts bleef hij overgeven en voelde zich echt ziek.Hij viel een paar keer zelfs bijna flauw. Gelukkig ging het na een zetpil iets beter en zijn we 's morgens om 10.00 uur naar het therapiecentrum gegaan.Wij hadden eerst een ouder gesprek met Damian zijn therapeute Floor( zij is een psycholoog). Damian ging met zijn begeleidster mee om een kijkje te nemen in het Sea aquarium. Omdat hij helemaal niet lekker was zijn ze al snel naar binnen gegaan. Daar is het veel koeler door de airco en heeft hij wat water gedronken. Floor heeft als eerste doelen zijn spraak en zelfvertrouwen.Zelf mogen wij ook aangeven wat wij belangrijk vinden. Na het gesprek mocht Damian laten zien in welke kamer de voorbereidingstijd was. Hier kleed hij zich om in een " speciaal" pak en krijgt hij therapie. Ondertussen krijgen alle ouders informatie over het therapiecentrum. Er zijn totaal 4 kinderen die om dezelfde tijd therapie krijgen van 10.30- 12.30 uur.
Toen de kinderen naar buiten gingen mochten wij ook naar onze plek om alles op een afstand te volgen. Er is een plek in de zon en een in de schaduw. Vanaf de zonplek konden wij alles heel goed zien en soms horen.Het was vreselijk indrukwekkend om je kind en kleinkind,op een vlonder en in het water te zien. He traakte ons enorm en het was erg emotioneel. Na therapie op de vlonder mocht hij voor het eerst echt in het water en bij de dolfijn. Op de vlonder zit de dolfijn trainer Amy. Damian zijn dolfijn heet Gigi.
Het was heel bijzonder wat Damiande eerste dag allemal al mocht doen met Gigi.Op haar rug meezwemmen en op haar buik.Gigi laten dansen,kusjes geven en haar vis geven. Het is bijna niet uit te leggen wat erdoor je heen gaat als je dit allemaal ziet.
Na een uur was de buiten therapie afgelopen. Damian moest gaan douchen en daarna zagen we hem weer van dichtbij. Hij moest van Floor zelf vertellen wat hij gedaan heeft zowel de buiten als de binen therapie. Na zijn verhaal ging Damian met zijn begeleidater mee om zijn therapie materiaal op te ruimen.Wij hadden nog een gesprek met Floor. Zij vertelde dat het heel goed gegaan was,Hij werkte goed mee, deed zijn best en ook belangrijk hij vond het heel leuk. Nu was het door het ouder gesprek een kort na gesprek maar morgen gaat dat anders.
Toen we terug bij het appartement waren vertelde hij zelf van alles over de therapie en Gigi. Hij heeft het heel mooi gevonden. Na de lunch heeft hij heerlijk geslapen. Zo kon hij bijkomenvan de therapie en alle indrukken en herstellen van het ziek zijn.
's Ochtens begon Dylan ook over te geven. We dachten dat hij gewoon te snel gedronken had maar in de middag gebeurde het weer.
Bij het therapiecentrum vertelde ze dat dit wel vaker gebeurd. Door het tijdverschil,de lange reis,ander eten en drinken,totale vermoeidheid. Dit heeft een paar dagen nodig. Hier zo'n 2 a 3 dagen en in nederland 2 tot 3 keer zolang.... Spannend wat er morgen weer gaat gebeuren.
Dinsdag 18 September
Gelukkig voelt Damian zich al iets beter. Hij heeft goed geslapen en weer een heel ,heel klein beetje gegeten. Dylan heeft vanmorgen weer overgegeven, maar voelt zich niet ziek, volgens mij . Wel heeft hij heel erg uitslag van de warmte. Damian had echt zin om te gaan vandaag. Hij ging meteen mee naar de voorbereidingruimte. Buiten hebben we weer alles gevolgd vanaf de zon plek, want daar kunnen we alles perfect zien. Fototoestel en videocamera's maken overuren. Eerst kreeg hij weer therapie op de vlonder en toen bleek al dat geegee(zijn dolfijn) vandaag geen zin had. Toen de andere therapie kinderen terug waren op de vlonder mocht Damian met deze dolfijnen spelen. Met Nemo, Papito en Matheo. Hij heeft zelfs met 2 dolfijnen tegelijk gezwommen,geweldig ! Vandaag heeft hij allemaal kunstjes gedaan met de dolfijnen zoals, de dolfijnen over een stok laten springen,door een hoepel, weer kusjes geven en heel veel knuffelen. De dolfijntrainster vertelde later dat dit wel vaker gebeurd met een dolfijn. Dolfijnen zijn net kleine kinderen, geen zin is geen zin.
Met Floor de therapeute heeft Damian allemaal spraak oefeningen gedaan en woordjes oefenen. Zij liet bv. een kaartje zien met een vis en legde dan de letters eronder. v-i-s en dat moet hij zeggen en daarna vi-s en daarna vis. Stukje voor stukje heel visueel. Damian had heel,heel goed zijn best gedaan,zei Floor. Geweldig om te horen. Het is hier voor ons heel indrukwekkend en bijzonder om dit mee te mogen maken. We zijn erg benieuwd wat er morgen weer gaat gebeuren......
Woensdag 19 september
Gelukkig hebben we eindelijk een goede nacht gehad. Ze waren pas om 7.00 uur wakker. Jammer dat ik(anita) me heel brak voel en flauwviel. Mocht het nodig zijn om nogmaals te gaan, zullen we ook zeker op woensdag of donderdag vertrekken ipv zaterdag. Vanmorgen ging Damian met veel plezier weer naar de therapie. Hij had van alles klaar gelegd omdat ik me ziek voel en om zo snel mogelijk weg te kunnen gaan. Helaas voor Damian had Geegee weer geen zin. Hij mocht dus weer met allemaal andere dolfijnen zwemmen.
Na 3 dagen zijn we al helemaal trots. Het gebeurd al regelmatig dat als Damian ons iets verteld hij ons regelmatig aankijkt of zelfs in onze ogen kijkt. Heel bijzonder. Tijdes de oefeningen zijn weer de letters 1 voor 1 geoefend. Ook moest hij letters ,woorden schrijven van wat hij zei. Zelf schrijven lukt nopg nirt maar naschrijven wel. Omdat Geegee weer geen zin had kwamen Damian en Floor vragen of hij om 16.00 uur nog een hkeer mocht komen. Natuurlijk mocht dit.! Na het middag slaapje dus weer naar het CDTC gegaan. Nu was het voor namelijk spelen met Geegee en jawel zij had er nu zin in. Toen hij klaar was kwam hij met Floor en marie de begeleidster terug.
Daar zei Floor: vertel eens wat je riep tegen Geegee. En we konden onze oren niet geloven! Damian zei: Geegee kom je spelen. Voor de therapie sprak hij spelenuit als pelen. Geweldig, we zijn enorm blij!! Na 3 therapie dagen zien we dus al vooruitgang! Wie had dat durven denken.!? Eind van de middag nog gezwommen in het zwembad. Hier moest Damian oefenen met de snorkel. Vanmorgen lukte dit niet tijdens de therapie maar vanmiddag in het zwrmbad ging het prima. Morgen kan hij de dolfijnen onderwater bekijken....
Donderdag 20 september
Iedereen heeft goed geslapen. Dylan werd pas om 6.30 uur wakker en Damian zelfs om 7.50 uur. Damian vertelde zelf aan Floor dat hij geoefend had met de snorkel en dat het heel goed ging. Gelukkig had Geegee vandaag wel zin. Damian heeft eerst op de vlonder geoefend o.a. Door vis te zeggen en dan de s door een rietje te zeggen. Doordat hij de s uitspreekt door een rietje oefenen ze zijn mond om niet de t te kunnen zeggen. Damian zegt nl. vit ipv vis. Ook moest hij een knoop tussen zijn lippen houden waar een touwtje aan zat. Op deze manier worden zijn lippen sterker gemaakt. Damian trekt aan het touwtje bij Floor,en Floor trekt aan het touwtje bij Damian.
Toen mocht hij het water in en spelen met Geegee. Hij deed zijn snorkel ook op en dat ging heel erg goed. Damian heeft genoten van alle vissen onder water. Ook heeft hij het verschil gezien tussen de dolfijnen Geegee en Paspito. Geegee heeft stippen en Papito niet.
Floor vertelde dat het vandaag weer hartstikke goed gegaan was ! Fijn hoor !! Na het middag slaapje hebben we lekker gezwommen in het zwembad. Marc ging niet mee. Nu geeft hij over en is ziek....gaat lekker hier. Hopelijk voelt Marc zich morgen weer beter want vrijdag mogen we achter de vlonder staan kijken. Zo kunnen we horen wat er gebeurd ipv alleen maar zien. Lijkt me erg leuk. De therapie van vrijdag en de verhalen van het weekend kunnen pas maandag op de web site worden gelezen. Dit door het tijdverschil en het weekend.
Vrijdag 21 september
Gelukkig is Marc weer wat opgeknapt en kan hij mee naar de therapie. Vanmorgen was Damian eindelijk fit genoeg om huiswerk voor school te maken. Gelukkig had hij vrijdag thuis en zaterdag in het vliegtuig al hard gewerkt.Maar er is nog veel te doen..... Ook vandaag had Geegee weer veel zin. In de voorbereidingsruimte is er geoefend met spontane spraak. Floor liet een kaart zien met bv. drie jongens die een telefooncel kapot maakte en dan moest Damian vertellen wat hij zou doen. Hij moest Floor dan goed aankijken en langzaam praten. De zinnen werden daarna weer visueel gemaakt bijv. dmv blokjes. De " wereld" visueel maken werkt heel goed voor Damian, zo leert hij veel makkelijker,fijn!!! Op de vlonder is hier mee verder gegaan en toen was het tijd voor het water.
Om 11.30 uur ,Het laatste half uur,Mochten marc en ik achter de vlonder kijken en luisteren. Heel gaaf en heel bijzonder. Hier hoorden we dat hij Geegee met hele zinnen woord voor woord opdrachten moet geven. Prachtig gezicht zo van dichtbij. Damian met Geegee en Floor,Marie en Aimee. Een mooi team!! Na afloop van de therapie mocht Damian mee met Floor en Aimee naar de bereidingsruimte van de vis voor de dolfijnen. Dit is heel speciaal want eigenlijk mogen hier alleen de dolfijnentrainers komen. Damian mocht de box helpen schoon maken waar de vis voor Geegee in zit. Hij was heel trots!! Geegee en de andere dolfijnen krijgen trouwens vis van restaurant kwaliteit!! Na het middag slaapje weer heerlijk gezwommen. Voor je het weet is het hier alweer donker. Rond 18.30 uur gaat de zon alweer onder en dan is het heel snel donker. Damian heeft nu 2 dagen vrij van de therapie. Zelf vindt hij dit erg jammer.
Zaterdag 22 en Zondag 23 september
Nu heeft Damian 2 dagen vrij om alles te verwerken .... Zaterdag zijn we s'morgens naar het strand geweest. Damian heeft heerlijk gesnorkeld met marc en opa.Ook heeeft hij met een onderwaterfototoestel foto's van de vissen gemaakt. Dylan zat lekker in zijn opblaasboootje te dobberen, hier werdt hij zo moe van dat hij op "zee" in slaap viel. Eerst zijn we met hem blijven dobberen,het was zo"n schattig gezicht,daarna hebben we hem bij mij op het ligbed verder laten slapen. Na het middag slaapje nog naar het zwembad geweest en toen was de eerste vrije dag van Damian al weer voorbij. Zondag zijn we weer eerst naar het strand gegaan. Inmiddels worden we al een beetje bruin....
Om 13.15 uur moesten we bij het therapiecentrum zijn,Marc,Opa en ik mochten nu met Geegee gaan zwemmen. Eerst kregen we uitleg over hoe en waar je een dolfijn aan mag raken en hoe je met een dolfijn mee kunt zwemmen. Om 13.30 uur mochten we met flippersen een band om je middel het water in. Het was enorm bijzonder om te voelen en te ervaren wat Damian steeds meemaakt. Floor ging met Dylan op de rand van de vlonder zitten. We hadden gedacht dat hij bang zou zijn maar dat was hij echt niet. Toen we Geegee kusjes gingen geven maakte Dylan het gebaar ook. Ook Dylan kreeg een dikke zoen van Geegee. Prachtig gezicht!! Floor besloot ook met Dylan het water in te gaan. Ze had aan hem gevraagd of hij ook bij Geegee in het water wilde en toen zei Dylan volmondig JA !! Hij vond het fijn in het water alleen kwam Geegee niet heel dichtbij. Ik heb enorm geboft met Geegee,hij kwam bijna elke keer naar mij toe zwemmen. Echt gaaf om zo"n dolfijn vast te houden en meegenomen te worden het water door. Damian vond het erg jammer dat hij vandaag niet mee mocht zwemmen. Wel vond hij het leuk om Geegee,Floor en Aimee te zien. Toen we aan het zwemmen waren stond Damian heel stoer aan de kant foto"s van ons te maken. Ook deed hij voor welke gebaren we moesten maken om Geegee kunstjes te laten doen. Morgen begint voor Damian de 2e enook de laatste therapieweek. Spannend wat er nog gaat gebeuren!
Maandag 24 september
De laatste week is begonnen. Na een goede nacht voor ons allemaal begon voor Damian de therapie weer om 10.30 uur. In de voorbereidingsruimte heeft Damian een spel gedaan waar hij zinnen moest uitspreken. Er wordt steeds gezegd dat hij iemand moet aankijken als hij tegen iemand spreekt. Hij vind dit nog steeds niet prettig maar gaat het toch steeds vaker doen. Op de vlonder is een ander spel gedaan. Kaartjes met een plaatje werden neergelegd. Daarboven op een gekleurde dop gelegd zodat de afbeelding verstopt was. Met een kleurendobbelsteen werdt bepaald welke kleur het werd en moest geraden worden wat er onder lag. Het werd 10 - 4 voor Damian en Floor tegen Aimee en Marie. Damian was super trots want in de voorbereidingsruimte had hij ook al gewonnen. Geegee had weer geen zin maar gelukkig de andere dolfijnen Papito en Nemo wel.Damian heeft weer heerlijk met ze gespeeld en geoefend. Floor had ook nog een verrassing voor Damian omdat hij zo supergoed zijn best had gedaan.We moeten dan dinsdag wel 15 minuten eerder aanwezig zijn. Morgen mag Damian met Floor en Marie gaan snorkelen bij de grote schildpadden en de roggen. Hij mag als het goed gaat dan de schildpadden eten geven. Verwend hoor! Echt leuk voor hem!! Marc en Opa zijn vanmiddag naar Willemstad geweest. De oplader van het fototoestel was stuk. We konden dus geen foto's meer maken. Gelukkig hebben ze een andere oplader kunnen kopen zodat we al het moois weer op de foto kunnen zetten. Met Dylan gaat het met zijn uitslag ook iets beter. Hij zat heel erg onder de rode bultjes,waarschijnlijk warmte of zonne uitslag. Vooral zijn gezicht was helemaal rood. Heel zielig voor dat kleine mannetje. Voor het donker werd nog even bij het zwembad gezwommen en toen zat deze dag er bijna alweer op .....
Dinsdag 25 september
Dylan heeft tot kwart voor zeven geslapen ....eindelijk komt ook hij in het ritme van Curacao.
Damian moest vandaag eerder in het therapiecentrum zijn ivm. zijn beloning! Eerst ging hij met Floor naar de voorbereidingsruimte en daarna ging hij met Floor en Marie snorkelen. Bijna een half uur heeft hij genoten van al het moois onder water. Hij vond het eerst wel een beetje eng,al die grote vissen en vooral de pelikanen zo groot en zo ontzettend dichtbij. Soms waren de pelikanen binnen de afstand van 1 meter. Ook heeft hij de schildpadden gevoerd. Floor had een speciaal tonnetje mee die aan haar riem vast zat en waar vis in zat. Damian heeft ook nog haaien gezien van dichtbij maar dat is maar niet tegen hem verteld omdat hij daar heel bang voor is. Daarna begon om 11.00 uur de "dolfijntherapie".Geoefend op de vlonder en heerlijk gezwommen met Geegee en Matheo. Samen met Aimee,de Amerikaanse dolfijntrainster,deden Floor en Damian een taalspelletje. Aimee wil ook Nederlandse woordjes leren dus is dat een leuk en leerzaam spel! Damian heeft weer gewonnen. Floor heeft Damian gewaarschuwd dat ze vanmiddag alle kaartjes uit haar hoofd gaat leren zodat zij morgen wint....Floor was vandaag weer erg tevreden. Ze vind Damian een heerlijk mannetje om mee te werken! Erg fijn om dat te horen!! Na een heel kort middagslaapje hebben we heerlijk gezwommem in de zee. Marc, Opa en Damian hebben gezellig gesnorkeld met zijn drieen. Dylan was heerlijk met zijn emmertje aan het spelen. Damian is moe. Hij was een lange therapie ochtend. Ruim een half uur langer in het water is erg vermoeiend. Ook al was het een beloning hij moet toch geconcentreerd bezig zijn en heel goed op zijn uitspraak letten. Maar hij heeft genoten en dat is ook erg belangrijk.
Woensdag 26 september
Vandaag weer een gewone therapiedag. In de voorbereidingsruimte is weer een spel gedaan om de spontane taal te oefenen. Bijv. een kaartje waarop een jongen i nhet water viel. Damain moest vertellen wat hij zou doen als hij dit zag. Zijn eerste antwoord was erin duiken maar Floor legde uit dat je nooit weet hoe diep het in het water is dus toen zei hij,hulp halen en mama roepen.
Het andere plaatje was van eieren die stuk vielen hierop zei Damian: gewoon eerlijk zeggen.
Hij moet eerst de zin zeggen daarna wordt woordje voor woordje geoefend en zonodig zelfs letter voor letter. Op de vlonder was het "feest". Damian heeft heerlijk gewerkt,gezwommen en gespeeld met Geegee. Hij heeft weer erg genoten. Heerlijk om te zien. We genieten er erg van! Dylan valt onder de therapie van Damian spontaan in slaap of na een wandeling met Oma. Zo gaat ook voor Dylan de tijd lekker snel voorbij en kunnen oma en opa ook kijken en genieten hoe het met Damian gaat. Floor en Damian speelde weer tegen Aimee. Ook vandaag was het een spel met de kaartjes en was het voor beide moeilijk. Maar Damian werdt er helemaal vrolijk van dat hij niet de enige is die het moeilijk vindt om de woorden uit te spreken. Wij horen hem dan heel hard lachen. Damian en Aimee stopte ijsblokjes uit de visbox bij elkaar in de nek. Aan de overkant konden we ze horen lachen. Marie had mazzel die kreeg er geen een. Floor vond dat Damian weer goed had meegewerkt. Zowel Aimee als Floor vonden het een feestje. Na het middag slaapje kregen we een zonsondergangboottocht aangeboden door het resort. We vaarden naar Willemstad en op de terugweg ging de zon onder,prachtig!!
Donderdag 27 september
Net voor Damain naar de therapie moest begon het kei en keihard te regenen. Damian maakte net een wandeling met opa.Ook lopend naar de therapie regende het nog flink. Damian moest vandaag alleen naar de therapie lopen. Dat was een opdracht voor hem. Wij liepen het eerste stuk mee tot de boot en daarna moest hij het laatste stukje zelf doen. Hij vond het erg spannend. Niet alleen spannend omdat hij alleen moest maar omdat de dag nu voor hem heel anders begon,anders dan anders.Het was een hele overwinning dat hij het heeft gedaan. Erg knap! Vandaag mocht ik mee in de voorbereidingsruimte. Een hele leuke ervaring om nu echt te zien hoe ze daar met Damian werken. Floor en Damian hebben alle spelletjes even laten zien die de afgelopen twee weken zijn gedaan. Het was door de regenbui onzeker of de buiten therapie door kon gaan. Net voor 11.00 uur werd het droog en stopte het onweren in de verte,gelukkig maar.We hebben de buiten therapie maar een kwartier van de overkant bekeken. Hierna mochten we al achter de vlonder kijken. Zo gaaf om alles zo van dichtbij te zien en te horen.Eerst zwom Damian met Papito,later met Geegee. Damian deed zelf nog een dolfijn na. Hij zwom door een hoepel. Heel grappig.Later mochten opa,oma en Dylan ook achter de vlonder kijken. Toen Dylan Geegee zag maakte hij meteen een kommetje van zijn handjes. Hij wilde een kusje. Helaas voor hem kon dat alleen op zondag.We hebben echt staan genieten. Het is niet uit te leggen hoe mooi gezicht dit is!!Floor vond dat Damian weer erg goed gewerkt had.Ze vertelde ook dat zij echt zag dat zijn zelfvertwouwen gegroeid is en hij is je beter gaan aan kijken. Zijn spraak is echt vooruit gegaan. Spontaan is nog moeilijk maar geconcentreerd lukt het al heel goed. We zijn erorm trots op Damian!!!Na het middag slaapje hebben Marc,opa en Damian en later Dylan nog gekanood. Damian vond het prachtig!!
Vrijdag 28 september
De laatste therapiedag..... Damian gaat weer zelf naar de therapie,wij volgen op grote afstand. Nadat hij zijn pak heeft aangetrokken mag hij met Floor en Marie mee naar de viskeuken. Aimee wacht daar op hun. Eigenlijk wil Damian dat wij mee gaan om te filmen...Floor zei dat alleen echte dolfijntrainers daar mogen komen. Marie gaat filmen en Damian neemt het fototoestel mee. Om 11.00 uur gaat Damian naar de vlonder. Damian mag nog 1 uurtje genieten van Geegee. Hij heeft het moeilijk,vind het heel erg dat het de laatste keer is. Hij mag wat hij nog graag wil doen met Geegee. Om 12.00 uur worden we geroepen. We moeten naar de zijkant komen. Aimee en Floor gaan met Damian van de brug springen de zee in. hij durft het....Geweldig stoer! Ze roepen marc en hij springt ook. Dan is het echt klaar. Damian gaat omkleden. Daarna komt ook Aimee gedag zeggen. Damian en wij krijgen een dikke knuffel. Damian heeft nog een dolfijnetrainer diploma gekregen omdat ze hem een echte trainer vinden. Dan een dikke knuffel van Floor. Wat mij ontroerde was het verschil met de eerste dag. Toen moest Floor Damian zijn ogen volgen en zoeken. Nu keek Damian haar strak aan. Onwijs mooi gezicht. Daarna kregen wij ook een dikke knuffel van Floor en Marie. Floor ging Opa,Oma en Dylan ook nog gedag zeggen en toen kreeg Damian de aller,aller allerlaatste knuffel. Damian heeft zijn fotoboek met prachtige foto's meegekregen en een dvd van het zwemmen en spellen met Geegee. Een hele waardevolle herinnering. In het resort hebben we de dvd gekeken. Heel mooi om te zien. Damian werd er erg verdrietig van en raakte helemaal over zijn toeren. Het besef dat hij nu niet meer met Geegee kon zwemmen vond hij vreselijk. Later toch nog even geslapen en toen gesnorkeld in de zee. Na het eten zijn we even gan wandelen naar Mambo beach. Op de terug weg kwamen we Floor tegen. Na nog wat dikke knuffels en gepraat opnieuw afscheid nemen. Beloofd te zullen mailen hoe het thuis gaat....
Zaterdag 29 en Zondag 30 september
Laatste dag ,om 11.00 uur moeten we de kamers verlaten. Om 15.10 uur worden we opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Na het laatste in gepakt te hebben zijn we met zijn 6en naar het zwembad gegaan. Heerlijk gezwommen en gegeten. Met de taxi opgehaald. door het vocht gehalte is mijn rolstoel zo beschadigd dat de verbinding van dylan zijn zitje niet meer los kan. De rolstoel kan nu niet meer in geklapt worden. Gelukkig kon het toch allemaal mee in de taxi zowel in het vliegtuig. De rit naar het vliegveld was vreselijk warm. Het inchecken ging gelukkig heel snel want we waren er pas over vieren terwijl we al om 17.40 uur gingen vliegen. Bij de duanne werdwen Dylan en ik helemaal gefouilleerd. De andere moesten hun schoenen uit doen. we konden meteen door naar de paspoortcontrole ook dit ging snel. We konden nog net even gebruik maken van het toilet en werden gelijk al opgehaald om naar het vliegtuig te gaan. Rolstoelers gaan eerst. Dus dit ging allemaal super snel. Precies op tijd zijn we vertrokken. Binnen een uur begon Dylan over te geven. Hij was helemaal niet lekker en ook s'nacht huilde hij steeds. Hij sliep een poosje en begon dan te huilen net of hij pijn had.....Heel zielig. Hij wilde alleen maar op mijn schoot liggen.Zo gedommeld. Marc en opa hebben ook wat liggen doezelen. Damian is in slaap gevallen bij oma . Oma heeft de wacht gehouden de hele nacht. Om 7.15 uur kregen we ontbijt en toen sliep Dylan heerlijk. We hebben hem net voor de landing wakker gemaakt. Om 8.50 uur geland en om 10.30 uur thuis. Wat een reis!!! Maar het was het dubbel en dwars waard. Het was een hele bijzondere tijd geweest voor ons allemaal met een mooi resultaat. Damian kijkt ons nu heel vaak aan,heeft veel meer zelfvertrouwen en veel meer letters lukken om goed te zeggen. sommige woorden gaan zelfs bijna altijd goed zoals spelen en slapen. Als Damian zich concentreert en langzaam spreekt kan hij zelfs hele zinnen duidelijk uitspreken. Een prachtig resultaat waar we heel dankbaar en blij mee zijn. Nogmaals iedereen bedankt die ons heeft geholpen deze bijzondere therapie en reis mogelijk te maken. Ook willen we nogmaals opa en oma Nijeboer heel erg bedanken. Zonder hun hulp en begeleiding had ons gezin deze reis nooit kunnen maken. De komende maanden zullen we regelmatig(ongeveer 1x per maand) een aanvul schrijven hoe het gaat met Damian. De eerste komt rond half oktober.
Oktober 2007
Maandag 22 Oktober
We zijn alweer een aantal weken thuis,dus hoog tijd om iedereen weer "bij te praten". De maandag na thuiskomst was Damian nog vrij maar dinsdag ging hij de ochtend alweer naar school. Hij vond het erg spannend om weer naar school te gaan en had hierdoor slecht geslapen. Met zijn knuffel dolfijn en het fotoboek ging hij 's ochtens op weg.... Op school heeft hij een "spreekbeurt ''gehouden over de therapie weken. Trots heeft hij verteld wat hij gedaan heeft in Curacao...en alle foto's laten zien. Nou ja alle, zelf hebben we zo'n 1000 foto's gemaakt, buiten zijn album van het therapiecentrum. De hele week waren Damian en Dylan erg moe,ik trouwens zelf ook, en ontregeld. En óh wat vonden we het "koud". Zelf merkten we dat de verbeteringen op het gebied van zijn spraak echt doorwerkte. Steeds beter verstaanbare woorden en zinnen ging Damian praten. En ook erg belangrijk hij is heel goed te corrigeren !! Als een woord niet goed lukt en je verberert hem,oa. met behulp van mond ondersteunende gebaren lukken de woorden. Nog steeds verrast het ons enorm. Geweldig om de verschillen te zien en te horen !!! Helaas werd Damian vrijdag avond ,5 oktober, ziek. hij kreeg enorme buikpijn. Zaterdag had hij nog zo'n pijn dat we zelfs twee keer op de huisartsenpost zijn geweest.'s Avonds met zijn pyama omdat er gezegd was dat hij misschien moest blijven. Gelukkig mocht hij toch mee naar huis,maar óhóh wat een pijn had ons ventje . Het kwam echt in aanvallen zo'n beetje elk half uur en dan had hij ongeveer 5 minuten vreselijke pijn en dan zakte het af. Het hele weekend aangemodderd en maandag opnieuw naar de huisarts. Het kon door een parasiet komen of door de verwerking van de reis,therapie,tijdverschil etc.. In de loop van de week hadden we per mail contact gehad met zijn therapeut Floor en zij schreef dat het heel goed door alle indrukken, verwerken, jetleg, verschil warmte kou etc. kon komen. Uit eindelijk blijkt dit ook zo te zijn. Kun je zien wat een impact het op hem heeft gehad. Gelukkig kreeg Damianop vrijdag 12 oktober herfstvakantie. Nu kon hij herstellenen en bijkomen van alles. Gelukkig zakte toen ook de pijn en kreeg hij weer zin in eten ! Marc was die week ook nog geopereerd aan zijn meniscus,het was hier net een ziekenboeg. In de vakantie merkte je dat Damian weer opknapte ....in ene ging zijn praten weer vooruit. Hij hoort zichzelf nu ook woorden niet goed zeggen en corrigeerd zichzelf. Heel knap!!!!! We hoeven vaak zelfs niet de woorden niet te spellen. De moeilijke letters heel gearticuleerd uitspreken is voldoende om het Damian goed te laten zeggen. Super trots zijn we !!!!! We zijn erg blij dat we Damian de therapie hebben laten volgen. Op zo'n grote vooruitgang hadden we nooit durven rekenen of zelfs hopen !!!! We zouden al heel blij zijn als hij 1 of 2 letters leert zeiden we steeds voor we weggingen en nu lukken hele woorden. Ongeloofelijk !!!!! Vooral Marc is nu erg aan het nadenken wat hij wil met onze goede ervaring met dolfijntherapie. Zelf een grote "landelijke" stichting oprichten ism. Curacao bijv. of zich aansluiten bij een al bestaande stichting. Er gebeuren zulke fantastische dingen door de dolfijntherapie en zoveel kinderen zouden hier ook door geholpen kunnen worden. In Curacao kreeg kreeg Marc al heel erg het gevoel er verder mee te willen. We zijn dus steeds aan het praten en nadenken hoe en wat....... In Nederland is het toch een nog vrij onbekende therapie en hierdoor bij veel ouders niet bekend water allemaal mogelijk is. Zelf hebben we ook een enorme zoektocht afgelegd en enorm getwijfeld. En alles is het zo dubbel en dwars waard geweest Dus bij vragen bel of mail ons gerust. We gaan door met heel veel oefenen met Damian. Vanuit Curacao hebben we het therapie verslag gemaild gekregen . Hier stan hele goede tips in voor ons maar ook bijv. voor school. Zo kunnen we allemaal veel hebben aan de vooruitgangen die daar geboekt zijn en hoe het oa. bereikt is...en hoe we nog mer vooruitgang kunnen bereiken vooral ook op bijv. het gebied van leren op school. Rond half november zullen we weer een aanvulling schrijven en dan volgen ook meer mooie foto's.
December 2007
Maandag 31 december
Wij wensen iedereen een heel goed,voorspoedig,gezond ,liefdevol en gelukkig nieuwjaar !!!!
Het is lang geleden dat de website bijgewerkt is. Bas, onze webmaster, heeft een nieuwe baan en zodoende konden er geen aanvullingen meer geplaatst worden. Gelukkig wil hij nu toch nog een keer de site bijwerken. Hier zijn we erg blij mee. Ik ,Anita, schrijf eerst de dagboek verhalen, Marc zet het dan in de computer en mailde het naar Bas. Als Bas tijd had zette hij het voor ons op de site. Op Curacao deden we dit ook zo en met het tijdverschil van 6 uur gaf dit soms problemen. Nu zonder webmaster dus ook. Misschien moet Marc toch maar op computercursus, ha ha ha.... Dus als iemand van de lezers ons zou willen helpen? Uw mail of telefoontje is erg welkom !!
Maar waar het natuurlijk om gaat, hoe is is het met Damian. Nou erg goed kunnen we vertellen. De afgelopen maanden is hij enorm vooruit gegaan !!! Zijn spontaane spraak is nu ook erg verbeterd. De eerste weken moest Damian nog vaak gecorrigeerd worden. Maar nu steeds minder. In heel veel zinnen worden alle letters uitgesproken. Nog elke dag verwonderen Marc en ik ons hier over. Ongeloofelijk wat er allemaal bereikt is door de dolfijntherapie. Damian spreekt natuurlijk ( nog ? ) niet zoals de meeste 6 jarigen. U moet het zien alsof hij met een bepaald accent spreekt, maar dan goed te verstaan. Dit was voor september duidelijk anders. Doordat zijn spraak zo vooruit gegaan is gaat het op school veel beter. Zelfs het leren lezen lukt!!! Ons was vertelt dat het maar de vraag was of Damian zou kunnen lezen. Een kind leert lezen door letter voor letter het woord te benoemen, Als je dus de letters niet goed kunt uitspreken, zou er bij Damian een heel ander woord als bij zijn klasgenoten uit komen. Nu zegt hij de meeste woorden en letters goed en is hij aan het leren lezen en schrijven. Sinds november gaat Damian naar een nieuwe logopediste. Vantevoren zag Damian er erg tegen op en wilde ook niet meer naar de logopedie. Gelukkig is het Damian erg meegevallen. Hij vindt de logopediste aardig en is blij dat ik bij de behandeling mag blijven. Dat hij super vooruit gegaan is blijkt wel uit een opdracht van de logopediste. Damian moest voor de tweede behandelng zelf een letter bedenken waar hij mee wilde oefenen. Zelf vond hij dit moeilijk..... Ik heb aan zijn juf gevraagd of zij een letter als voorkeur had. Dit kon ze zo niet zeggen en uiteindelijk maakte het haar helemaal niet uit. Ook Marc en ik wisten het echt niet. Uiteindelijk nam Damian de letter "OU" mee omdat hij die letter op school net geleerd had. De logopediste vond het erg grappig dat niemand een voorkeur letter had en niet omdat het er heel veel waren maar juist geen een !!! Voor de therapie was dit wel anders...altijd bleven we hangen op de letters "S"en "T". Op 20 november heeft Damian zijn zwemdiploma A gehaald.Geweldig !! Na de therapie was zijn zwemvaardigheid enorm vooruit gegaan.Zijn zwemjuffrouw,Marjolein,was echt zeer verrast. Zij vond Damian zo veranderd na de therapie...veel krachtiger in zijn zwemmen,maar ook krachtiger in zijn uitstralingen en in het zwembad maakte hij ook veel beter oogcontact en dan natuurlijk zijn grote vooruitgang in zijn spraak...Zij had echt iets van whow!! Dit was erg leuk om te horen!!
Op Curacao heeft hij natuurlijk zoveel gezwommen dat hij enorm veel kracht en vaardigheid had gekregen. Nu is hij bezig met zijn B diploma.Hij wil 10 diploma's halen dus voorlopig is hij nog wel even zoet,haha. Nog steeds mist Damian GeeGee zijn dolfijn en Floortje zijn therapeute heel erg.Vaak word hij zelfs verdrietig van foto's of een mail uit Curaca. Heel vaak vraagt hij wanneer we weer gaan.Het liefst gaat hij morgen bij wijze van spreken weer...Helaas zit dat er niet in.Het is niet naast de deur en al dat geld spaar je niet zomaar bij elkaar. Al denkt Damian van wel...Hij denkt dat we dat geld zo gespaard hebben als hij niet om bijv.kauwgom vraagt in de supermarkt. Was het maar waar ,toch...
We hebben nog niet besloten of we een vervolg therapie gaan doen bij het CDTC.Het hangt ook een beetje af van zijn broertje Dylan.In januari moeten we met Dylan naar het audiologisch centrum van het LUMC om te kijken hoe het komt dat hij nog niet praat.Dylan is bijna twee en half en spreekt nog maar 5 woordjes.Hij kan bijv. alleen mama zeggen en geen papa.Wel ja en geen nee.. Als hier een oorzaak voor gevonden word ,gaan we met Dylan niet eerst ruim 3 jaar naar de logopedie en dan pas dolfijntherapie. Na het geweldige resultaat van Damian gaan we dan beginnen met de dolfijntherapie en dan pas logopedie.Net anders om dus. We proberen dan om Damian en Dylan tegelijk de therapie te laten volgen.Dat scheelt veel geld! Wat erg leuk is dat ook andere mensen enthousiast zijn geworden en hun kind dolfijntherapie willen laten volgen.
Onze verhalen,de site,het krantenartikel en het zichtbare en hoorbare resultaat bij Damian zijn voor hun een reden om ook te gaan of het sterk te overwegen.
Onze ervaringen met het oprichten van oa de stichting en al het regelwerk er omheen kunnen we nu doorgeven aan andere ouders.
En hopelijk hebben hun kinderen net zo'n bijzonder goed resultaat als onze Damian!
Wij kijken terug op een heel bijzonder jaar! 2007 zal voor ons altijd verbonden zijn met de dolfijntherapie van Damian. Wij zijn dan ook erg dankbaar dat het ons gelukt is om te gaan dankzij zoveel hartverwarmde reacties en giften van veel bekende en onbekenden mensen!!!!!
NOGMAALS IEDEREEN HEEL HARTELIJK BEDANKT!!!!!!!
