Maart 2010
31
Maart
Het eerste kwartaal van het jaar is al weer bijna
voorbij. Wat zjn die maanden hard gegaan!
We hebben echt een record aantal bezoekers gehad
deze maanden op onze website.
Soms vragen we ons echt af wie zijn al die mensen
en hoe komen ze op de website. Als u het leuk vind reageer
gerust via de mail.
Helaas is Dylan nog steeds aan het tobben met
zijn gezondheid.
Eind februari s hij voor het eerst weer naar
school geweest. Maar we hebben ook alweer een paar keer moeten
bellen dat hij niet kwam omdat hij weer ziek was....
In februari is er bloed geprikt en daar is
uitgekomen dat hij eind december de ziekte van Pfeiffer heeft
opgelopen en CMV infectie. Dit laatste is familie van de ziekte
van Pfeiffer dus dat is de verklaring dat hij heel erg moe is en
steeds koorts hield en zich niet lekker voelt. Pech na pech dus!
Toen we in februari bij de kinderarts waren wilde
zij Dylan eigenlijk opnemen in het ziekenhuis. Meteen blijven
vonden wij veel te heftig, zowel voor Dylan als voor Damian. Als
het heel acuut is ontkom je hier net aan, maar dt speelde als zo
lang....
In overleg is er toen voor gekozen om nog 1 week
3 maal daags te tempraturen en dan zouden we op dinsdag gebeld
worden over de opname van die volgende dag. En wonderen bestaan,
want in die week zakte zijn tempratuur en ging hij weer spelen.
Gelukkig was toen een ziekenhuis opname niet
nodig. Wij vonden een opname heel heftig. Dylan is erg bang voor
heel veel dingen en heeft heel veel sructuur en voorspelbaarheid
nodig. Dit is in een ziekenhus allemaal moeilijk te geven.
Damian was ook helemaal van slag. Het idee dat alles dan anders
zou zijn en dat ik dan een paar dagen bij Dylan moest slapen in
het ziekenhuis vloog hem gewoon aan. Hij kon er niet van
slapen...
Gelukkig is alles niet door gegaan en is Dylan in
de week zelfs weer naar school geweest. Het kan raar lopen!
Drie weken later hoorde we toen de uitslagen van
het bloed en dat verklaarde alles.
Dylan zou vanaf vorige week 3 keer naar school
gaan maar vorige week was hij weer ziek. Deze week is het Goede
Vrijdag dus is alles weer uitgesteld.
De ochtenden op school kan hij maar net
volhouden. Hij is heel snel moe. Maar dat zal allemaal overgaan,
gelukkig!
Damian is blij dat het voorjaar is. Eerst vond
hij de sneeuw geweldig... maar na zoveel sneeuw vond hij het wel
genoeg. Ach wie niet!
Hij verheugd zich erg op lekker weer. Dan gaat
hij na het eten altijd met Marc en Dylan voetballen op het
veldje voor ons huis. Dit vind hij een feestje!
Ook heeft Damian inmiddels alweer zijn tweede
rapport gekregen. Nog steeds een mooi rapport en enorm knap, wel
zagen we dat het allemaal moeilijker word want hij was wel wat
achteruit gegaan.
Vooral zelfstandig werken is erg moeilijk voor
Damian.
Of eigenlijk is aan het werk gaan en aan het werk
blijven en je werk af krijgen, moeiljk...
Volgend jaar in groep 5 moeten de kinderen nog
meer zelfstandig werken dus we houden ons hard vast.
Voor Damian is het moeilijk om zelf een opdracht
te lezen, en dus te begrjpen, en om dan zelf aan het werk te
gaan. Hier moet hij bij geholpen worden.
Maar hij is wel al 9 jaar.
Damian boft trouwens altijd met jarig zijn, want
dit valt tot nu toe altijd in de vakantie.
Damian wil zijn verjaardag nooit vieren voor
klasgenootjes. School en thuis zijn nog steeds twee heel andere
werelden.
Wel hebben we het natuurlijk thuis gevierd met
mooie en leuke kadootjes en taart. Uiteraard mocht de jarige job
kiezen wat hij wilde eten en hij koos om gezellig te gourmetten.
Helemaal leuk en gezellig!
In het weekend zijn we nog gezellig met familie
naar een speelkasttel geweest. Een gezellige ochtend en wat
waren de boys moe van al het klimmen en klauteren. Helaas werd
Dylan de volgende dag weer ziek....
Voor de zomervakantie 2011 hebben we voor onze
beide jongens een optie genomen op dolfijntherapie.
We zijn erg aan tobben wat wijsheid is. Voor
Damian zou het goed zijn om dit jaar te gaan om zijn kansen voor
groep 5 te vergroten door bij de therapie aan zijn
zelfstandigheid en concentatie te werken. Maar voor Dylan is
volgend jaar beter of misschien zelfs wel 2012.
Maar als we pas in 2012 gaan zouden we ook in
zomervakantie gaan en dan is op school al lang besloten of Dylan
groep 3 daar mag proberen of niet...
Als Dylan een ontwikkelings sprongetje maakt in
2011 vergroot je kans daarop. Dylan heeft zo'n grote
achterstand.
We hebben gekozen voor de zomervakantie omdat
Damian na de therapie steeds ziek word. Nu we kiezen voor de
grote vakantie heeft hij nog een paar weken om bij te komen en
om alles te verwerken.
Dit jaar is sowieso financiël geen optie dus we
moeten er nog maar eens een paar nachtjes over slapen....of is
het van wakker liggen!
Inmniddels is de eerste aktie voor de stichting
geweest. We zijn hard aan het inzamelen voor een ander kind met
een beperking om therape te laten volgen.Vorige week was er een
wandeltocht in Lisse. Van elke deelnemer ging er 1 euro naar de
stichting. Er waren ruim 200 wandelaars. Fantastich!!!
Juni 2010
Zaterdag 5 juni
Nog maar een paar weken en dan krijgen de jongens
zomervakantie.
Wat is het
jaar snel gegaan!
Helaas is
Dylan erg weinig op school geweest.
Na de
meivakantie zouden we de woensdag erbij doen. Dan is er gym en
we dachten dat hij dat misschien wel leuk zou vinden... Maar op
moederdag heeft Dylan 's avonds zijn arm gebroken. Na het eten
gingen de jongens nog even gezellig spelen met Marc op zolder.
Dylan viel daar achterover met zijn eigen billen op zijn
onderarm...Marc en Damian hoorde zijn arm breken. Toen Marc hem
naar beneden droeg gutste het zweet van zijn hoofdje tot zijn
tenen uit zijn lijfje. Toen zijn pyama uit kwam zag je zijn arm
helemaal in een bochtje staan... Ach wat had Dylan een pijn.
Gelukkig werden we in het ziekenhuis heel snel geholpen en waren
we met 1,5 uur weer thuis bij Damian waar oma en opa op paste.
Helaas was het een lelijke breuk en moest Dylan de volgende dag
geopereerd worden.
De
hele nacht heeft Dylan gehuild en geschreeuwt, wat had hij een
pijn en wat was hij over zijn toeren!
Na
de operatie heeft hij morfine gekregen en ging het eindelijk
beter met de pijn.
Gelukkig mochten we 's avonds weer naar huis en kon Dylan in
zijn eigen bedje slapen.
Maandag moeten we terug en gaan ze weer foto's maken. Een week
na de operatie is dit ook gedaan en gelukig stond toen de breuk
nog goed!
We
hopen dat Dylan dan ook ander gips krijgt want nu zit zijn hele
arm in het echte gips. Heel zwaar en maandag krijgt hij dan
kunststof gips en dat scheelt weer gewicht...
De
uren op school worden in versneld opgebouwd zodat hij aan het
eind van het schooljaar alle ochtenden op school is.
We
hopen op volgend jaar een beter schooljaar voor Dylan!!!!
Damian gaat over naar groep 5. Wel weten we nu al
dat dit een moeilijk jaar zal worden voor Damian. De tafels zijn
nog erg moeilijk voor hem. Ook doordat zijn tempo erg laag is.
Ook is zelfstandig werken erg moeilijk voor Damian. En kinderen
moeten steeds meer zelf doen... en zelf aan het werken gaan en
aan het werk blijven is erg moeilijk voor hem.
Het lijkt
wel of een opdracht eerst even moet bezinken voor hij aan het
werk kan gaan en dan zijn, zijn klasgenootjes allang begonnen...
Hij begint
dan dus al met een tijdsachterstand en zijn werktempo is laag
dus tsja...
In de vakantie blijven we thuis. Sowieso is
vakantie erg lastig voor de jongens vooral voor Damian. Dylan
gaat nog niet dagelijks naar school dus hij is meer gewend om
veel thuis te zijn... maar Damian is echt uit zijn ritme.
Gelukkig is Marc de laatste 4 weken vrij en dan zijn ze al
gewend aan het vrij zijn.
We zijn
heel hard aan het sparen voor de volgende therapiereis dus het
word een vakantie in de achtertuin. Maar we hopen op een
prachtige zomer en dan vermaken de boys zich prima met hun
zwembadje.
We zijn druk bezig met het regelen van therapie
voor een ander kind. Er is nog geen toestemming van CDTC dus we
houden het nog even spannend wie het gaat worden!
Juli 2010
Maandag 26 juli
Heerlijk vakantie!Augustus 2010
Donderdag 26 augustus
De vakantie is
alweer voorbij en de kindjes zijn naar school.
Onze vakantie heeft voornamelijk in het teken gestaan van het
paalzitten bij de Bolle Olifant. Vooral Marc zijn vakantie, want
hij is heel hard op zoek geeest naar sponsors...
Dinsdagavond 24
augustus is het paalzitten gestopt. Zondagavond moesten de 3
overgebleven paalzitters na 3 weken uit hun huisje en moesten ze
gaan zitten op een plankje van 20 bij 30 cm. Onze paalzitter
Martél nam ook zeer fanatiek plaats op het het super kleine
plankje en heeft het volgehouden, zonder slaap, tot dinsdagavond
21.55 uur!
Zondagnacht
is de eerste bikkel al afgestapt en de laatste 2 bikkels hebben
het enorm lang volgehouden in de harde regen en wind met alleen
de beschutting van een paraplu!
Uiteindelijk heeft Martél zelf besloten te stoppen nadat het
record van de 555 uur van vorig jaar met bijna een uur was
verboken. Martél had trouwens zijn persoonlijke record van 2
jaar geleden al dik verbroken want dat stond op 16 dagen.
Zondagmiddag is ook het bedrag bekent gemaakt wat onze stichting
tot dan toe heeft opgehaald, het is het ongelofelijke bedrag van
ruim 9000 euro!!!!!
We
hadden heel erg gehoopt 1 kind therapie te kunnen laten volgen,
maar we hebben nu zelfs nog veel meer!!!
We willen alle
sponsors, bedrijven, winkelers, alle terras bezoekers, kapsalon
Perdaan en zijn medewerkers, het personeel van de Bolle
Olifant,de paalbazen, Freddy, maar vooral Martél ENORM HARTELIJK
BEDANKEN!!!
Ook alle andere
paalzitters, Jennifer, Bert, Paula en Bart heel erg bedankt voor
de gezellige weken en de steun aan onze stichting!!!
December 2010
Dinsdag 28 december
We
zitten alweer op de laatse dagen van het jaar....
Voor onze stichting is het echt een FANTASTISCH jaar geweest!
Dankzij het Paalzitten in ons dorp hebben we het geweldige
bedrag van 9599,72 euro opgehaald.
Het kostte Martél bloed, zweet en tranen maar wat heeft hij het
goed gedaan!
Door het paalzitten hebben ook veel mensen onze stichting
ontdekt. Opeens kregen we veel aanmeldingen.
Het eerste gezin waar ik de vorige keer nog over schreef,heeft
nadat alles rond was toch besloten om de therapie niet te gaan
doen.
Inmiddels zijn we heel blij dat Justin volgend jaar de
dolfijntherapie kan gaan volgen.
Alle lof is trouwens voor zijn moeder! Als iemand gemotiveerd en
gedreven is om haar zoon de therapie te laten volgen dan is het
Andria!
Van de wachtlijst ouders vragen wij ouder participatie...
Deze moeder bakt appeltaarten voor minimaal 10 euro. Inmiddels
zijn er al 136 taarten besteld en 86 zijn er al gebakken!!
Echt een fantatisch initiatief! Dankzij al die taarten hoeft de
stichting alleen het verschil bij te leggen en kunnen we meer
andere gezinnen helpen!
Hartelijk dank ook aan alle mensen die de appeltaarten kopen en
zulke giften geven!
De andere mensen op de wachtlijst hebben er voor gekozen om pas
in 2012 of zelfs 2013 af te reizen.
Verder kregen we een heel onroerende mail. De familie Hageman
was in december 50 jaar getrouwd en besloot om geen cadeaus te
vragen maar een gift voor onze stichting.
Marc was ook uitgenodigd op de feestmiddag en heeft iets mogen
vertellen over onze stichting en over de dolfijntherapie.
Een dag na het feest belde meneer Hageman al met het fantastiche
nieuws dat onze stichting ruim 1000 euro zou krijgen!!!
We waren erg ontdaan dat vreemde mensen zoiets voor andere
mensen doen!!
Als gezin kijken we terug op een jaar met "vallen en opstaan"...
Dylan is heel erg veel ziek geweest en heeft zoveel pech gehad!
Door alles is hij weinig op school geweest en we waren en zijn,
juist zo blij dat hij mocht starten op "gewoon onderwijs"
Gelukkig gaat het dit schooljaar wat beter maar helaas moeten we
hem nog steeds zeer regelmatig afmelden.
Op zijn rapport zag je ook veel "nog in ontwikkeling" staan!
Maar er is ontwikkeling en daar zijn we erg dankbaar voor!
Damian heeft een moeilijke start gemaakt dit schooljaar. De
bovenbouw verhuisde naar een andere lokatie en deze was nog niet
helemaal klaar met de start van het schooljaar.
Damian heeft erg moeten wennen aan alle veranderingen. Maar
inmiddels is het wennen gelukt al blijft het lastig 2 gebouwen
op een loopafstand van zo'n 15 minuten...
De concentatie en zijn werktempo blijven grote aandachtspunten.
Ook het buiten spelen en de vrije momenten zijn vaak moeilijk..
Onze eigen therapiereis voor volgend jaar zomer staat inmiddels
vast. Beide jongens gaan dan opnieuw de dolfijntherapie volgen.
We vinden het geweldig dat, naast onze eigen jongens ,we vanaf
volgend jaar andere kinderen met een beperking deze mogelijkheid
kunnen bieden!
Wij als ouders weten hoe het is om je kind deze mogelijkheid te
kunnen geven om spelenderwijs een stap vooruit te kunnen maken
in je ontwikkeling!!
En dit gun je toch ieder kind!!!
We willen alle sponsors, Martél, familie Hageman, alle
donateurs, de Bolle Olifant, Freddy en alle mensen die we niet
bij naam kennen en of vergeten zijn .... heel hartelijk
bedanken!
Dankzij sponsors , giften en alle mensen die kunnen en willen
helpen, kunnen wij ook volgend jaar en de jaren erop andere
gezinnen helpen om de therapie mogelijk te maken!
WIJ WENSEN IEDEREEN EEN HEEL MOOI, GEZOND, GELUKKIG ,
VOORSPOEDIG EN LIEFDEVOL 2011 TOE!!!!!!!!!